کد مطلب:23098 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

با علاقه رشته پرستاري را انتخاب كردم ولي اكنون سرخورده شده ام و اعصابم بسيار خراب است و از رشته ام بدم مي آيد، چه كنم؟

از اين كه در نامه خود اشاره فرموده ايد «با توجه به علاقه شخصي و با هدفي معين رشته پرستاري را انتخاب كرده ام» نقطه قوتي است كه نشان مي دهد ورود شما بدون انگيزه و بيهوده نبوده است. به هر حال دانشجو قبل از اين كه وارد رشته خاصي شود، بايد به چند مسأله توجه داشته باشد: 1- علاقه به رشته، 2- مشكلات تحصيلي، 3- آينده رشته و 4- توان و قدرت مقابله با مشكلات. اگر يكي از اين عوامل خوب حلاجي نشده باشد، برحسب اين كه در آينده چه مقدار مانع ساز شوند، دانشجو را در ادامه تحصيل با مشكل مواجه مي سازند. وظيفه شما اين است كه ببينيد علت سركوبي علاقه هاي شما به رشته پرستاري چيست؟ چرا از اول وارد اين رشته شديد؟ آيا همان انگيزه هاي اوليه هنوز به قوت خود باقي است يا نه؟ و اگر نيست علت چيست؟ همان طور كه در نامه ذكر كرده ايد، اگر اين رشته برايتان اعصاب خوردكن است و علت آن عدم طاقت و توان روحي شما در برخورد با بيماران و محيط بيمارستان است و كلاً توان ديدن بيمار را نداريد به طوري كه روز به روز بر ناراحتي عصبي شما افزوده مي شود و در واقع ماندن شما در اين رشته مساوي است با بيمار شدن خودتان، اين نقض غرض است و بهتر است با مسؤولان دانشگاه مشورت كنيد و در صورت امكان تغيير رشته دهيد و يا اگر به هيچ وجه امكان ادامه تحصيل نيست؛ انصراف دهيد و عمر خود را ضايع نسازيد. مثل معروفي است كه «جلوي ضرر را از هر كجا بگيريد نفع است». ولي اگر علت سرخوردگي شما نگراني تان نسبت به آينده اين شغل است، اين مسأله چندان عُقلايي به نظر نمي رسد؛ چون شما فقط تكليف داريد تا حد توان و با توكل بر خدا راهي را كه با عقل و مشورت سازگار است طي كنيد و تأمين آينده خود را به خداوند متعال بسپاريد و بر او توكل كنيد. احدي نمي تواند به شما قول 100درصد بدهد كه اگر فلان رشته (غير از پرستاري) را بخوانيد؛ حتماً در آينده بهترين شغل و بالاترين درآمد نصيب شما خواهد شد! يا اگر اين رشته را بخوانيد 100 درصد در آينده بي كار و درمانده خواهيد شد. انسان مؤمن وظيفه دارد براساس آنچه صحيح به نظر مي رسد حركت كند و توفيق هدايت و وسعت رزق را از خدا بطلبد؛ نه اين كه از روي احتمال و... ماتم بگيرد. در نتيجه هم خود را اذيت و افسرده كند و هم اطرافيان را. پس با توان تمام به تحصيل خود ادامه دهيد و هرگز دلسردي به خود راه ندهيد كه رزّاق علي الاطلاق خداوند عزيز است. قرآن مي فرمايد: {A{/Bهُوَ اَلرَّزَّاقُ {w3-4w}{I51:58I}/}A} يعني، رازق حقيقي خدا است نه رشته و... يا در جاي ديگر مي فرمايد: {A{/Bيَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ {w19-23w}{I2:212I}*/}A}؛ {Mبه هر حال هيچ جنبنده اي حتي مورچه، پشه و... شب گرسنه نمي خوابد كه انسان - اين اشرف مخلوقات - گرسنه بخوابدM}». پس جايي كه حيوانات رزقشان تأمين شده، آيا رزق انسان تأمين نشده است؟ به هر حال اگر علت ديگري غير از اين دو علت در كاهش علاقه شما دخيل است، ما را مطلع كنيد تا راهنمايتان باشيم. در قسمت ديگري از نامه خود فرموده ايد: تغيير وضعيت زندگي و معاشرت با آدم هاي گوناگون و جنس مخالف و... شما را به شدت در خود فرو برده است. چرا اين حالت پيش آمده است؟ اگر قرار باشد انسان با كسي سر و كار نداشته باشد و به رشد و كمال برسد كه نمي شود؟ ما براي اين در دنيا هستيم تا با مشكلات دست و پنجه نرم كنيم و ساخته شويم و به كمال برسيم. بدون امتحان و آزمايش كسي به جايي نمي رسد. بايد با جنس مخالف مواجه شويد و خود را كنترل كنيد و اراده خود را محكم سازيد آن وقت است كه اين تكامل و تعالي ارزش پيدا مي كند. اگر قرار باشد جنس مخالف در كار نباشد يا با ديگران كه به ظاهر فرهنگي نامناسب دارند، مواجه نشويد و به كمال هم برسيد، اين كه ديگر كمال نيست. درست مثل اين است كه در كلاس درس كسي نباشد، رقيبي نباشد و شما به تنهايي درس بخوانيد و شاگرد اول هم بشويد. آيا اين مقام اول ارزش دارد؟ به هر حال بايد ديد خود را تغيير بدهيد؛ چون همه آن محيطي كه شما در يكي دو جمله شرح داده ايد و موجب افسردگي شما شده است، بهترين وسيله براي رشد است. اگر بي ادبي مي بينيد شما مؤدب باشيد. اگر بي ديني مي بينيد شما درس عبرت بگيريد و دين خود را حفظ كنيد. اگر ارزش هاي ديني كم رنگ شده است شما آن را در خود تقويت كنيد. پس اگر با ديدي وسيع نگاه كنيد در مي يابيد كه اگر بدي وجود نداشت، خوبي نيز بي معنا بود. وقتي مي توانيد بگوييد فلان سيب خوب است كه سيب بدي در كار باشد و... . شما نيز زماني مي توانيد به كمال برسيد و صعود كنيد كه اطرافتان وضع مناسبي نداشته باشد و شما از آنها درس عبرت بگيريد. البته به اميد آن روزي كه تمام بدي ها از جامعه رخت بربندد و چيزي جز اسم ظاهري از آنها باقي نماند.